استحکام بنا و برگه استحکام بنا

شهرداری ها برای صدور پایان کار برای ساختمانهای فاقد مهندس ناظر یا ساختمانهای معمارساز، ساختمانهای فاقد پایان کار از شهرداری، ساختمانهایی که در اثر مرور زمان کاربری آنها از مسکونی به تجاری یا اداری تغییر یافته و از این قبیل، از مالک می خواهند تا برگه تعهد نظارت با تائیدیه و مهر مهندس ناظر را ارائه نماید که به این برگه، استحکام بنا یا تعهد نظارت گفته میشود.

هزینه گواهی پایان کار بستگی به کاربری ملک، متراژ زمین، تعداد طبقات و غیره دارد.
هزینه‌های مربوط به دریافت گواهی پایان کار با صاحب سند و مالک است.
هزینه برگه استحکام بنا جهت موارد 1 تا 5 با توجه تعداد طبقات و متراژزیر بنا از جدول تعرفه خدمات مهندسی سال جاری،نظام مهندسی ساختمان تهران، تعیین و پس از استعلام اصالت برگه استحکام بنا دردفاتر دولت الکترونیک طبق فیش صادره توسط متقاضی قابل پرداخت خواهد بود
هزینه بازدید و گواهی امضاء و گزارش هاو مالیات بر ارزش افزوده به عهده مالک می باشد.

1) اخذ پایانکار ساختمان های قدیم ساز و آپارتمان ها
2) اخذ مجوز برای دایر کردن مهد کودک،مدرسه، خانه سالمندان،دانشگاه ،آموزشگاه ،باشگاه و مکان ورزشی
3) تشخیص مهندس ناظر
4) بازسازی و اعمال تغییرات کلی در ساختمان
5) اضافه اشکوب ، اضافه و توسعه بنا ، یا حذف طبقه و کسر بنا
6) تعویض مهندس ناظر
7) تمدید و یا ابطال پروانه
8) بلامانع ناحیه و شهرسازی
9) ریزش یا تخریب بخشی از بنای قدیمی
10) عدم خلاف
11) عدم انطباق وضع موجود با نقشه‌های مصوب سازه و یا معماری
12) تغییر کاربری اعم از مسکونی به اداری ، تجاری و آموزشی، پارکینگ به مسکونی و برعکس و هر نوع تغییر کاربری که با کاربری پایان کار قبلی مغایر باشد
13) فوت و یا انصراف ناظر قبلی املاک در حال ساخت یا رها شده (شامل همه املاک که شروع به کار از شهرداری گرفته اند نیز می‌شود.)

مهندس می ‌بایست حتماً دارای صلاحیت طراحی و نظارت در رشته عمران بوده و مهندس معمار و مهندس تأسیسات برقی و مکانیکی بهتر است با توجه به صلاحیت و عدم دید سازه‌ای کافی از ارائه این خدمات خودداری نمایند.
شرایط مهندس شرکت جهت اخذ استحکام بنا

تعرفه نظارت خدمات مهندسی هر ساله تغییر می‌ کند، پس با این وجود تعرفه نظارت با توجه به نرخ مصوب همان سال که توسط نظام مهندسی اعلام می شود، محاسبه و اعلام می گردد.

برای اقدام به استحکام بخشی ساختمان، زمان مناسب به شرایط و عوامل مختلفی بستگی دارد. در زیر مهمترین مواردی که نیاز به تقویت سازه را مشخص میکنند، آورده شده است:

1. پس از وقوع حوادث طبیعی

• زلزله، سیل یا طوفان:
  اگر ساختمان در معرض نیروهای شدید طبیعی قرار گرفته باشد، حتی اگر آسیب ظاهری نداشته باشد، باید توسط مهندسان سازه بررسی شود.

• وجود ترک های عمیق در دیوارها، ستون ها یا سقف:
  ترک های افقی یا مورب نشانه ای از ضعف سازه است و نیاز به مقاوم سازی فوری دارد.

2. در ساختمان های قدیمی

• ساختمان های ساخته شده قبل از تصویب استانداردهای مدرن:
  بسیاری از ساختمان های قدیمی مطابق با استانداردهای فعلی مقاوم سازی در برابر زلزله ساخته نشده اند.

• فرسودگی مصالح:
  کاهش مقاومت بتن، زنگ زدگی میلگردها یا پوسیدگی تیرهای چوبی نیاز به تقویت سازه دارد.

3. تغییر کاربری ساختمان

• اضافه کردن طبقات جدید:
  افزایش بار وارد بر سازه، نیاز به تقویت فونداسیون و اسکلت دارد.

• تبدیل ساختمان مسکونی به تجاری یا صنعتی:
  تغییرات در بارگذاری یا ایجاد بازشوهای جدید در دیوارها ممکن است مقاومت سازه را کاهش دهد.

4. در مناطق پرخطر

• مناطق زلزله خیز:
  ساختمان ها در این مناطق باید مطابق با آخرین استانداردهای لرزه ای طراحی و مقاوم سازی شوند.

• مناطق با رطوبت یا نمک بالا:
  استفاده از مصالح ضدخوردگی یا پوشش های محافظتی برای جلوگیری از فرسایش الزامی است.

5. پیش از ساخت وساز

• در مرحله طراحی:
  رعایت استانداردهای ملی ساختمان (مثل مبحث نهم مقررات ملی ایران) و استفاده از مصالح مرغوب.

• در حین اجرا:
  نظارت دقیق بر کیفیت بتنریزی، جوشکاری و اجرای اسکلت برای جلوگیری از ضعف های آینده.

6. پس از شناسایی نقاط ضعف توسط بازرسی

• بازرسی دوره ای توسط مهندس ناظر:
  بررسی سالانه سازه برای شناسایی ترک ها، نشست فونداسیون یا تغییر شکل های غیرعادی.

• تست غیرمخرب (NDT):
  استفاده از روش هایی مانند اولتراسوند برای ارزیابی سلامت بتن و میلگردها.

7. پس از تغییر قوانین ساخت وساز

• به روزرسانی استانداردها:
  اگر قوانین جدید مقاوم سازی اجباری شده باشد، ساختمان های موجود باید مطابق با آنها تقویت شوند.

نتیجه گیری

زمان مناسب برای استحکام بخشی ساختمان به طور کلی در موارد زیر است:

• پس از حوادث طبیعی،

• در ساختمان های قدیمی یا فرسوده،

• قبل از تغییر کاربری یا اضافه کردن بار به سازه،

• در مناطق پرخطر،

• و طبق برنامه های بازرسی دوره ای.

همواره با مشورت مهندس سازه مجرب و استفاده از روش های استاندارد (مانند ژاکت بتنی، مهاربندی یا میراگرها) اقدام کنید تا ایمنی و دوام سازه تضمین شود.

مراحل استحکام سازی بنا و مدت زمان تقریبی هر مرحله

استحکام سازی ساختمان فرآیندی چند مرحله ای است که برای افزایش مقاومت سازه در برابر نیروهای طبیعی (مثل زلزله) یا آسیب های ناشی از فرسودگی انجام می شود. مراحل اصلی و زمان تقریبی هر کدام به شرح زیر است:

1. ارزیابی اولیه و تشخیص مشکلات (1 تا 4 هفته)

• بررسی سازه: بازدید میدانی توسط مهندس سازه برای شناسایی ترک ها، خوردگی میلگردها، نشست فونداسیون و سایر آسیب ها.

• تست های غیرمخرب (NDT): استفاده از روش هایی مانند اولتراسوند یا تست کربناسیون بتن برای ارزیابی سلامت مصالح.

• تحلیل سازه: مدلسازی سازه و شبیه سازی بارهای واردشده (مثل زلزله) با نرم افزارهای تخصصی (مانند ETABS یا SAP).

2. طراحی مقاوم سازی (2 تا 6 ماه)

• انتخاب روش مقاوم سازی:

  • ژاکت بتنی یا فولادی: تقویت ستون ها و تیرها با اضافه کردن پوشش بتنی یا فولادی.

  • مهاربندی: نصب بادبندهای فولادی یا دیوارهای برشی.

  • میراگرها (Dampers): استفاده از تجهیزات جذب انرژی در سازه.

  • تقویت فونداسیون: افزایش ابعاد یا عمق فونداسیون.

• تهیه نقشه های اجرایی: طراحی دقیق توسط مهندس سازه و تأیید توسط سازمان های مربوطه (مثل نظام مهندسی).

3. اخذ مجوزها (1 تا 3 ماه)

• ارائه طرح به سازمان نظام مهندسی و دریافت تأییدیه.

• اخذ مجوزهای شهرداری یا سایر نهادهای نظارتی.

4. اجرای مقاوم سازی (3 تا 12 ماه)

مدت زمان اجرا به عوامل زیر بستگی دارد:

• ابعاد سازه: ساختمان های بزرگتر زمان بیشتری نیاز دارند.

• نوع روش مقاوم سازی:

  • ژاکت بتنی: 4 تا 8 ماه.

  • مهاربندی: 3 تا 6 ماه.

  • تقویت فونداسیون: 6 تا 12 ماه.

• شرایط محیطی: آب و هوای نامساعد (باران، برف) ممکن است زمان اجرا را افزایش دهد.

5. نظارت و کنترل کیفیت (همراه با اجرا)

• نظارت مستمر مهندس ناظر بر کیفیت مصالح (بتن، فولاد و غیره).

• آزمایش های دوره ای (مانند تست مقاومت بتن).

6. تحویل نهایی و بازرسی پایانی (1 تا 2 هفته)

• بازرسی نهایی توسط سازمان های ذی صلاح.

• صدور گواهی پایان کار و تأییدیه مقاوم سازی.

زمان کل تقریبی

• ساختمان های کوچک (ویلایی یا 3 طبقه): 6 تا 12 ماه.

• ساختمان های متوسط (5 تا 10 طبقه): 12 تا 18 ماه.

• ساختمان های بزرگ (بالای 10 طبقه): 18 تا 36 ماه.

عوامل تأثیرگذار بر زمان پروژه

1. پیچیدگی طراحی: روش های پیشرفته (مثل میراگرها) زمان بیشتری نیاز دارند.
2. تأمین مصالح: کمبود مصالح یا تأخیر در حملونقل.
3. تعداد پیمانکاران: هماهنگی بین پیمانکاران مختلف.
4. محدودیت های شهری: ترافیک، محدودیت ساعت کار یا مجوزهای ویژه.

جمع بندی و نتیجه گیری

در کل، استحکام سازی بنا نیازمند برنامه ریزی دقیق، استفاده از روش های استاندارد و همکاری با مهندسان مجرب است. زمان پروژه بسته به شرایط سازه و روش انتخابی متغیر است، اما سرمایه گذاری در این فرآیند، ایمنی و عمر مفید ساختمان را به طور چشمگیری افزایش میدهد.